Een overvol hoofd, van het ene onderwerp of scenario naar het andere hoppen, je hoofd die het overneemt; het is doodvermoeiend en soms om gek van te worden. Iedereen maakt dit wel eens mee en ja de een meer dan de ander. In dit blog log leg ik je uit wat er nu eigenlijk in je hoofd gebeurt en geef ik je tips hoe je weer meer rust in je hoofd kunt krijgen.

Om uit te leggen wat er nu eigenlijk gebeurt in je hoofd maak ik in bijna al mijn coachingstrajecten gebruik van deze metafoor. Neem een mooie grote boom, als symbool voor een mens, in gedachten. Deze boom heeft een stam met wortels en een heleboel takken groot en klein die naar buiten staan. Als je op de takken van je eigen boom zit ben je naar buiten gericht. Je bent bezig met iets buiten jezelf, bijvoorbeeld het boodschappenlijstje, de opmerking die de buurman gisteren maakte, wat je allemaal nog moet doen op je werk, de vriendin of je kind waar je je zorgen om maakt etc.

Elke tak staat voor een gedachtenspoor in je hoofd. Je snapt dat het op een tak wiebelig is, hier is het zorgen dat je je balans houdt. Hoe verder je in dit gedachtenspoor terecht komt, hoe verder je op het uiteinde van de takken raakt, en dus ook hoe wiebeliger het wordt en hoe meer energie het kost.

Daar komt nog eens bij dat het van de ene gedachte naar de andere gaan gelijk staat aan springen van tak naar tak. Ook dit kost bakken met energie. Op het moment dat je hoofd overuren draait spring je dus continue op en neer van de ene tak naar de andere. Geen wonder dat je er zo vermoeid van raakt. En dan heb ik het nog niet eens gehad over als de weersomstandigheden verergeren, bijvoorbeeld de spanning loopt op in de situatie waar je je in bevindt; pffff, dat is op een tak echt overleven.

Nu hoor ik je bijna denken: “Oké, leuk bedacht, die takken. Maar als het zo vermoeiend is , waarom zou ik dan “vrijwillig” op de takken van mijn eigen boom gaan balanceren?” Dit doe je natuurlijk niet zomaar. Om dit goed te kunnen uitleggen ga ik eerst even verder met de metafoor.

De stevigheid van de boom zit zoals je snapt in de stam en in de wortels, een heerlijke plek waar je mijns inziens graag wilt zijn. In de stam ervaar je namelijk stevigheid, rust, kracht, houvast. Daar ben in je contact met je eigen kern, je basis en word je gevoed door je intuïtie.

In die stam, die onder andere staat voor je lijf, zijn echter ook je emoties van het nu voelbaar, alsook oude opgeslagen pijn, onzekerheden, angsten en/of verdriet. Alles waar we veelal liever bij wegblijven. Zeker als je niet geleerd hebt om zorg te hebben voor je gevoel en als je niet weet wat je kunt doen met de spanning en onrust, dan zorgen je coping- of beschermingsmechanismen dat je daar liever bij uit de buurt blijft. Snel naar de takken dus want in de stam is er (te)veel te voelen.

Als je hoofd dus zo druk is dan betekent dat vaak dat er iets in jou, in jouw kern geraakt is of dat er op zijn minst iets te voelen is waar je liever bij weg gaat, of waarvan je niet weet hoe je hiermee om moet gaan. Eigenlijk vertelt een druk hoofd je: “joehoe, er is iets aan de hand, er is iets te voelen dat aandacht nodig heeft”.

Bij een overvol hoofd is het belangrijk om eerst weer te zorgen dat je in je eigen stam komt. Dat je gaat voelen dat niet alleen je hoofd aanwezig is, maar dat je er zelf ook bent en jijzelf bent een belangrijke basis om te kunnen gaan dealen met dat wat er is.

Een belangrijk hulpmiddel om jezelf of je stam weer meer te gaan voelen is je lijf. Waar je hoofd namelijk altijd naar de toekomst of naar het verleden gaat, is je lichaam (en wat daar waar te nemen is) altijd in het nu. Dus alles wat helpt om je lichaam weer te voelen is helpend.

Kun je letterlijk je handen voelen, je voeten, je benen, je romp etc. Kun je je ademhaling waarnemen en deze eens een tijdje volgen (zonder gelijk te vinden dat je deze moet veranderen). Kun je voelen welke delen van je lichaam de stoel raken, waar voel je die wel en niet, meer of minder. Kun je heel gericht proeven wat je eet of drinkt. Welke geluiden hoor je allemaal om je heen. Alles dat helpt om weer in het hier en nu te komen helpt je om weer contact te maken met je stam.

Extra tip: je voeten zijn het verste weg van je hoofd en bevatten veel drukpunten die je lichaam activeren. Het kneden van je voeten, of bij het lopen focussen op het afwikkelen van je voeten of wat je door de zool heen van de ondergrond voelt, maakt dat het een stuk moeilijker is om in je hoofd te blijven.

Als je gedachten de controle van je overnemen dan voelt het bijna (of misschien wel helemaal) dat je je gedachten bent. Weet dat dit niet klopt. Je bent niet je gedachten, je hebt gedachten. Alleen al deze zin hardop uitspreken maakt allicht al dat je een beetje afstand creëert tussen jou en je gedachten. Plaats je gedachten dus gevoelsmatig wat op afstand, en zet ze desnoods denkbeeldig een heel eind van je vandaan (het Himalaya gebergte vind ik altijd een mooie plek). Je gedachten negeren of proberen weg te duwen helpt niet, want je gedachten zijn er gewoon. Dat ze er zijn betekent echter nog niet dat je er iets mee hoeft. Kun je ze er (op een afstandje) laten zijn zonder dat je er specifiek iets mee hoeft).

Als het je lukt om wat meer in het hier en nu en dus in je stam te zijn, kun je dan vervolgens eens wat tijd en ruimte maken om stil te staan bij wat er nu onder die gedachten zit, wat er nu daadwerkelijk te voelen is. Kun je bijvoorbeeld erkennen dat er in je lichaam iets te voelen is of kun je een emotie opmerken (ook hierbij mag je eventueel weer van een afstandje observeren wat je merkt).

Dat er vanalles in je lichaam te voelen is, betekent trouwens niet dat je er dan ook gelijk wat mee hoeft. Als het er alleen al mag zijn, dan heb je al veel gewonnen. Het weghouden van gevoel (denk aan het onderwater houden van een bal) kost veel meer energie en zorgt voor meer spanning dan als het er gewoon mag zijn (de bal op het water laten drijven).

De tijd en ruimte nemen voor wat het ook is dat je voelt, is in heel veel gevallen eigenlijk al genoeg. Daarmee neem je serieus wat er is en krijgt dit gevoel de tijd om verwerkt te worden en kan het vaak weer uit je systeem. Dat geeft meer rust.

Weet dat ook jij een stevige stam hebt (zelfs als je deze even niet zo voelt) en dus in staat bent om met allerlei (ook pittige) weersomstandigheden en emoties om te gaan. Elke kleine stap is al een mooie om te zetten, kijk dus vooral wat kan er wel, wat lukt mij. Negatieve gedachten over dat je bijvoorbeeld iets niet goed doet, zorgen alleen maar voor meer druk en druk helpt niet om iets met je gedachten of met je gevoel te kunnen doen. Met veel kleine stappen kom je een heel eind.

Heb je hulp nodig om weer terug in je stam te komen en zelf zorg te dragen voor je eigen emoties, neem dan vrijblijvend contact met me op om te kijken of een coachingstraject misschien iets voor jou is. Ik heb het zelf moeten leren, ik leer het dagelijks aan mijn coachees en ook jij bent hier echt toe in staat. Gun jezelf om weer rust, houvast, stevigheid en kracht in jezelf te voelen. Het mag weer lekker gaan stromen.